zaterdag en zondag
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
08 Juli 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Gisteren en vandaag vond ik het even moeilijk.. Al die indrukken, zo ver weg zijn van alles dat vertrouwd is, zo veel nieuws en ik voelde me een beetje alleen en angstig in een hele andere wereld. Een wereld waar ik aan de ene kant van houdt, door de mensen en de mooie natuur. Aan de andere kant ga ik zo snel mogelijk naar huis omdat het me laat beseffen hoe oneerlijk de wereld is. Tuol Sleng en de Killing Fields hebben een diepe indruk op me gemaakt. Ik probeer er niet teveel bij stil te staan, maar bij zoiets heftigs gaat dat vanzelf.
Ook denk ik aan mijn vader en moeder, hoe dankbaar ik ben. Ik was het haar van een meisje aan het invlechten ( ik weet haar naam niet, ze heeft het wel verteld maar ik kan het niet eens uitspreken.. Dat terwijl Kathy alle namen uit haar hoofd kent) en toen dacht ik aan vroeger. Als mama mijn haar deed, dat voelde dat veilig en fijn. En ik voelde dan liefde. Dat meisje heeft geen mama die haar haar invlecht. Niets kan de liefde van een vader en moeder vervangen. Als ik daar over nadenk en er komen allemaal kinderen naar me toe, dan ontsnapt er soms een traantje. Het eerste wat die stoere opdondertjes dan zeggen is: no cry! En trekken ze me aan mijn armen hup op de schommel of het klimrek. En dan moet ik natuurlijk weer lachen. De westerse wereld kan wel wat van de persoonlijkheden van de mensen hier leren. Ze zijn zo vriendelijk, zelfverzekerd en vrolijk.
Maar weer even over papa en mama. Ik besef me hoe dankbaar ik ben dat ze zo hun best doen voor me en hoe goed ik het bij hen heb. En hoeveel ik van ze houdt. Soms ben ik een rotpuber en voer ik niets uit in huis. Nu heb ik zin om voor papa en mama te koken, te wassen, alles om te laten blijken hoe dankbaar ik ben. Oh en ik verheug me nu al op Joost en Adrienne's bruiloft, want dat wordt vast prachtig.
Al een beetje zenuwachtig Joostje?
Nou ik ga even een emmer over mijn hoofd gooien denk ik, want zo wast men zich hier!
Xxx Anne
Ps. Nog een ding: ik mis je peet!
Ook denk ik aan mijn vader en moeder, hoe dankbaar ik ben. Ik was het haar van een meisje aan het invlechten ( ik weet haar naam niet, ze heeft het wel verteld maar ik kan het niet eens uitspreken.. Dat terwijl Kathy alle namen uit haar hoofd kent) en toen dacht ik aan vroeger. Als mama mijn haar deed, dat voelde dat veilig en fijn. En ik voelde dan liefde. Dat meisje heeft geen mama die haar haar invlecht. Niets kan de liefde van een vader en moeder vervangen. Als ik daar over nadenk en er komen allemaal kinderen naar me toe, dan ontsnapt er soms een traantje. Het eerste wat die stoere opdondertjes dan zeggen is: no cry! En trekken ze me aan mijn armen hup op de schommel of het klimrek. En dan moet ik natuurlijk weer lachen. De westerse wereld kan wel wat van de persoonlijkheden van de mensen hier leren. Ze zijn zo vriendelijk, zelfverzekerd en vrolijk.
Maar weer even over papa en mama. Ik besef me hoe dankbaar ik ben dat ze zo hun best doen voor me en hoe goed ik het bij hen heb. En hoeveel ik van ze houdt. Soms ben ik een rotpuber en voer ik niets uit in huis. Nu heb ik zin om voor papa en mama te koken, te wassen, alles om te laten blijken hoe dankbaar ik ben. Oh en ik verheug me nu al op Joost en Adrienne's bruiloft, want dat wordt vast prachtig.
Al een beetje zenuwachtig Joostje?
Nou ik ga even een emmer over mijn hoofd gooien denk ik, want zo wast men zich hier!
Xxx Anne
Ps. Nog een ding: ik mis je peet!
-
08 Juli 2012 - 12:36
Corina:
Heej Anne, wat kun je het mooi omschrijven zeg! Geniet maar want ik ben ervan overtuigd dat je ook al ben je er maar kort, met jouw liefde en zorgzaamheid zorgt voor een onuitwisbare indruk in de kinderhartjes! Liefs en een dikke kus -
08 Juli 2012 - 18:46
Opa En Oma :
Hi Anne we lezenje indrukwekkende verslagen je bent om zonte zeggenin een heel andere gevoelswereld beland. zo toaal verschillend met de beschermde status van thuis. we open voor je, dat net toen je met jullie gezin door India reisden, iets daarvan meeneemmten er in de toekomst, in je verdere leven wat mee doen kunt.Dat is toch de intentie van deze stage...
,t Is goed te relativeren en ook denkt aanhef thuisfront die met je meeleef.
O.à met Joost z,n voorbereiding te gaan trouwen met Adrienne Geen twijfels te hebben en dat ie er voor gaat..
Voeor je het weet ben je al weer de koffers aan het pakken voor de terug reis. Peter zal ook weer blij zijn als je weer thuis bent. Wensen je veel succes. En. Toy, toy...Veel liefs. Opa en Oma. -
08 Juli 2012 - 19:15
Nina HvD:
Hee lieve Anne,
Via Joyce op Facebook je fantastische reisblog ontdekt. Net alles met open mond zitten lezen, enne jij bent niet de enige die er een beetje emo van werd hoor ;-) Had het volgens mij al eerder gezegd, maar je schrijft mooi! Geniet van je tijd daar! Ik zal blijven lezen tot je weer terug bent, dan kom ik graag een keertje foto's kijken. Liefs, Nina -
08 Juli 2012 - 23:37
Anne :
Hee Anne,
Wat eer verhalen. En ik weet uit ervaring, heimwee is gezond. Met lieve mensen om je heem in Cambodje komt dat helemaal goed en is de periode zo voorbij en mag je weer naar het veilige nederland waar een hoop mensen op je wachten.
Heel veel succes maar dat gaat met jou helemaal goedkomen, Heb er vertrouwen in..
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
